معرفی استهبان
منبع:سایت صدا و سیمای فارس
پیشینه تاریخی :
کمابیش درمنابع متعدد تاریخی و جغرافیایی موجود نامی ازسرزمین استهبان آورده شده است.
فارسنامه ناصری گوید که نام این شهراستهبانات بوده که پس ازاستیلای عرب به اصطهبانات تغییریافته است . ریشه کلمه استهبان کلمه پهلوی “ سته “ است که باپسوند “ بان “ جمع شده وکلمه استهبان راتشکیل داده اند . بخش اول به معنای انگوروبخش دوم پسوندوبه معنای نگاهبان است که درحالت پیوسته به معنی انگورستان ومحلی جهت نگهداری وحفاظت ازانگورمی باشند . هم اکنون به زبان محلی شهرستان را “ صابونات “ می گویند که دراصل همان اصطهبانات است .
زبــان : یکی ازجلوه های فرهنگ شهرستان زبان می باشد . زبان مردم این منطقه فارســی است ولهجه های عامیانه درآن بسیارکم دیده می شود . علاوه برزبان فارسی اقلیتهای عشایرترک نیزدراین منطقه وجوددارند که به زبان ترکی صحبت می کنند . گفتگووسخنان روزمره مردم استهبان هرچندبالهجه خاصی نمی باشد اماازمقدارزیادی واژه های اصیل پارسی باستان وپهلوی برخورداراست .
همچنین درمکالمات مردم علاوه برکلمات اصیل – لطیفه – امثال وحکم – داستانهای کوتاه وپندآمیزوگاه اشعارجایگاه خاصی دارند .
نـــژاد : مردم منطقه استهبان ازنژادسفید – هند واروپائی است – متون کهن ازاین نژاد با واژه آریایی یاد میکنند .
هنرهای بومی وحرفه های این سرزمین فراوانند وازآنچه که هنوزوجودداردمی توان به صنایع محلی زیراشاره نمود : ملکی دوزی – رواردوزی – مشکودوزی – شیوه بری – گیره بافی – کلاه بافی – قالی بافی – کرباس بافی – پالان دوزی – نمدمالی – صابون پزی – جوغن تراشی – سنگ تراشی – مسگری – آهنگری – شیشه گری – سفالگری – سرامیک – کاشی سازی وچرمسازی .
جاذبه های گردشگری ومیراث فرهنگی :
چهل برکه، قلعه دارالامان، چهارطاقی ومسجدسنگی ایج، چهاربرکه، قلعه دختر مسجدجامع کبیر، تپه های شیشه گری ، تل صابونی ، تپه رودبال ، قلات دخترایـج دربقلعه درجنوب روستای دربقلعه ، تپه های مغولی ومسجدمحله بین ایج وروستای درب امامزاده وتل سلیمان.